ای بنــده از راه خطا برگــرد برگــرد            ســوی منِ صاحب عطا برگرد برگرد

ای با خــدای مهــربــانِ خود غــریـبه            ای با معــاصی آشنــا بـرگرد بــرگرد

ای پشت گــوش انـداختــه امــر الهــی            ای تـابع نفس و هــوی  برگرد برگرد

خلوت نشین کرده هـای زشت و باطل            ای صاحب صد ماجــرا برگرد برگرد

ای پا نهــاده در مسیــر خود پــرستـی            ای عبــد بی شرم و حیا برگرد برگرد

ما ساتــریم و پـرده بر کـارت کشیدیم            اما تو بــودی بی وفــا  برگـرد برگرد

برخیــز و با خــوبان درگــه آشنــا شو            منشین تو با اهل جـفــا  برگرد برگرد

گــاهـی بیــا آئـیـنـۀ دل را جــلی کــن            در ظلمت شب با بکــا برگــرد برگرد

دست نیازت کو ؟ که ما آن را بگیریم            خیــز و دمی بنما دعــا برگـرد برگرد

فصل جــوانی بـگــذرد پیــری بیــایــد            بیـدار شــو قبل از فنــا بـرگرد برگرد

صدها جــوان رفـتـنـد زیر خاک آری            بی بهــره از شهد لقــا برگرد بــرگرد

برگــرد تا شهد شهــادت را بنــوشــی            از جــام مهــر مرتضی برگرد برگرد

یک شب به مهمانی بیا تا بهـره گیری            از سفــرۀ خیــرالنـســا برگــرد برگرد

خواهی اگر محشور گردی با شهیـدان            در زمــرۀ اهــل ولا؛ بــرگرد بــرگرد

خواهی ز عاشورائیان محسوب گردی            خاک تـو گردد کــربلا  برگرد بـرگرد

خواهی اگــر صبح ظهور یــار بـیـنی            فریــاد کن مهدی بـیــا برگــرد برگرد